działań w celu powrotu dziecka do rodziny oraz utrzymywania przez dziecko stałego kontaktu z rodziną. W Domu Dziecka w Wilkowie - Osiedlu za pracę z rodziną odpowiedzialny był pracownik socjalny oraz pedagog, do których zadań należało: - udzielanie rodzicom porad, wskazówek dotyczących poprawy warunków materialnych oraz Rola i znaczenie planu pomocy dziecku przebywającemu w systemie pieczy zastępczej. Specyficzne cechy planu w kontekście pokonania trudności życiowych i powrotu dziecka do rodziny biologicznej. Podział zadań pomiędzy podmioty uczestniczące w przygotowaniu i realizacji planu pomocy dziecku. Zasady współpracy z asystentem rodziny w Według zapisów ww. ustawy do zadań grupy roboczej należą: 1. opracowanie i realizacja planu pomocy w indywidualnych przypadkach wystąpienia przemocy w rodzinie; 2. monitorowanie sytuacji ma należeć w szczególności: • udzielanie pomocy rodzinom zastępczym i prowadzącym rodzinne domy dziecka w realizacji zadań wynikających z pieczy zastępczej; • przygotowanie, we współpracy z asystentem rodziny i odpowiednio rodziną zastępczą lub prowadzącym rodzinny dom dziecka, planu pomocy dziecku; Centrum Pomocy Cudzoziemcom w Warszawie (CPC) to miejsce, w którym każdego roku tysiące osób z kilkudziesięciu krajów świata mogą liczyć na bezpłatną pomoc i przyjazną przestrzeń. Pracuje od poniedziałku do piątku w godz. 9.00-17.00 przy ul. Kruczej 6/14a w Warszawie. E-mail: cpc@cpc.org.pl. Stowarzyszenie Interwencji Prawnej 1) 660,00 zł miesięcznie – w przypadku dziecka umieszczonego w rodzinie zastępczej spokrewnionej, 2) 1000,00 zł miesięcznie – w przypadku dziecka umieszczonego w rodzinie zastępczej zawodowej, rodzinie zastępczej niezawodowej lub rodzinnym domu dziecka. Wysokość świadczenia pomniejsza się o 50 % dochodu dziecka. iBkBFHF. Opublikowane o 22:02h w kategorii Dorośli, Dzieci Czas kwarantanny jest dużym zaskoczeniem i wyzwaniem dla nas entuzjazm uczniów dotyczący zamkniętych szkół i nadzieje na dodatkowy czas wolny dość szybko ustąpiły miejsca rozczarowaniu. Okazało się, że nauka zdalna, oprócz przyswajania wiedzy, wymaga też dużego zaangażowania nie tylko od uczniów, ale i rodziców. Jak zorganizować pracę dzieci w domu, by było im łatwiej? Co jest ważne i na co warto zwrócić uwagę? Dzisiejszy tekst to mini-poradnik dotyczący wsparcia w efektywnej nauce w Plan dniaWszyscy potrzebujemy rutyny, ona daje nam poczucie bezpieczeństwa i kontroli, zwłaszcza teraz, w niepewnych czasach. Dlatego ważne, by razem z dzieckiem stworzyć własny codzienny, rutynowy plan działania, w którym będą zaznaczone względnie stałe godziny pobudki i snu, nauki, drobnych domowych obowiązków i czasu wolnego. Wspólne stworzenie planu pomaga w nadaniu przejrzystej struktury dnia, która daje namiastkę uporządkowania, jak za czasów chodzenia do szkoły. Pomaga także w motywacji – łatwiej jest się zachęcić do działania, gdy mamy jasno określone granice pomiędzy pracą, a czasem wolnym i wiemy, że w perspektywie czeka nas odpoczynek. Obecnie wszyscy mierzymy się z trudnymi emocjami – pełno w nas frustracji wynikającej z ograniczeń i zamknięcia, pojawia się smutek, tęsknota, lęk, niepewność. Bądźmy uważni na emocje dzieci, pozwólmy na nie i bądźmy wyrozumiali. Nie wypominajmy dzieciom, jeśli nie uda im się zrobić wszystkiego, tak, jak było zaplanowane. Plan ma być sprzymierzeńcem, a nie dodatkowym stresorem. W porządku jest, jeśli plan nie jest wykonany w pełnym zakresie każdego dnia, każdy z nas ma czasem gorszy Miejsce do naukiWażne, by dziecko miało stałe miejsce, w którym może się uczyć i które będzie przeznaczone i przystosowane do pracy. Powinna być to cicha, dobrze oświetlona i uporządkowana przestrzeń, gdzie na biurku znajdują się tylko te przybory i pomoce, których aktualnie potrzebuje. Wszystko, co dodatkowe – papierki, zabawki, kubki, inne zeszyty czy książki mogą okazać się dodatkowym rozpraszaczem. Warto wyłączyć także wszelkie powiadomienia w komputerze/tablecie/telefonie, którego używa dziecko do Wspierające wskazówkiWypełnianie zadań krok po kroku i koncentracja tylko na jednym zadaniu – przełączenie się pomiędzy różnymi zagadnieniami niepotrzebnie rozprasza i zabiera energięProste zadania na początek – jeśli są zadania, których rozwiązanie dziecko zna od razu, warto od nich zacząć – to zwiększy jego poczucie sprawczości, doda pewności siebie i rozbudzi zapał do pracyDzielenie pracy na partie – łatwiej nauczyć się kilku akapitów niż całego rozdziału, dodatkowo dziecko ciągle powtarza materiał, do którego wracaLista zadań na bieżący i kolejne dni – jeśli jest coś zapisane, nie trzeba o tym ciągle pamiętać 🙂 Czym bardziej precyzyjny plan, tym łatwiej przystąpić do działaniaZabawa w nauczyciela – wyjaśnianie przez dziecko swoimi słowami to, czego się nauczyło i w jaki sposób zrozumiało innym domownikom – to świetny sposób na wyłapywanie luk w wiedzy i utrwalanie materiałuAnimacje, grafiki, filmy- jeśli coś dziecko zaciekawi lub nie do końca rozumie sposób, w jaki przedstawił zagadnienie nauczyciel, niech skorzysta z pomocy Internetu – pomocne mogą okazać się grafiki czy filmiki na dany tematRobienie barwnych notatek – z wykorzystaniem zakreślaczy, rysunków, mapy myśli, tabelMnemotechniki – to historyjki, rymowanki czy skojarzenia ułatwiające zapamiętywanie, przetwarzanie i wydobywanie informacji z pamięciWarto zadbać o to, by dzieci bezpośrednio przed nauką nie bawiły się, nie grały i nie oglądały telewizji- trudniej będzie im się wyciszyć i zacząć Korzystanie ze wsparcia innychTo, że obecnie dzieci uczą się w domu, nie oznacza, że zostały pozbawione wsparcia ze strony specjalistów. Faktem jest, że rodzicom (na których aktualnie spadła największa odpowiedzialność za pomoc w nauce) może być trudno w rozwiewaniu wątpliwości dzieci na bieżąco i klarownym wyjaśnianiu, ponieważ nie są do tego przygotowani. Dlatego warto korzystać ze wsparcia, jakie jest oferowane przez specjalistów ze szkół (każda placówka wypracowała swój system komunikacji z nauczycielami, który powinien być znany i jasny zarówno dla dzieci, jak i rodziców). Warto pamiętać, że wsparcie można otrzymać nie tylko w kwestiach związanych z edukacją, również psycholog i pedagog szkolny udzielają wsparcia w formie zdalnej. Dzieci, tak samo jak dorośli przeżywają silne emocje. Obecnie może pojawiać się w nich dużo złości, frustracji, lęku, mogą czuć się samotne i przytłoczone. Niechęć do nauki i rozwiązywania zadań domowych często nie wynika z trudności w koncentracji czy braku motywacji, ale spowodowana jest emocjami, których dzieci mogą nie potrafić samemu nazwać i w inny sposób wyrazić. Dlatego tak ważna jest obecność i uważność rodzica. Ważne, byśmy towarzyszyli dzieciom w ich przeżyciach, z uwagą, szacunkiem i bez oceniania. Dzieci potrzebują uważności dorosłych, by mogły się rozwijać. Gdy silne emocje opadną, ważne, by ze spokojem porozmawiać z dzieckiem o tym, z czym ma trudność, jak myśli, co mogłoby mu pomóc i czego potrzebuje – dajemy mu w ten sposób poczucie, że jest ważne i bezpieczne – chcemy mu pomóc, wzmacnia także poczucie sprawczości. Wszyscy potrzebujemy kontaktów z przyjaciółmi. Obecna izolacja sprawia, że dzieci tęsknią za sobą nawzajem, brakuje im kontaktów rówieśniczych, codziennych wspólnych spraw i zabawy. Warto zadbać o tę sferę i umożliwić dzieciom kontakt ze sobą przez komunikatory takie jak Skype, Zoom, Messenger czy OdpoczynekNie zapominajmy o tym elemencie organizacji czasu w domu. Starajmy się przestrzegać ustalonego planu, ale jeśli czas na naukę już minął – niech dzieci nie wracają już do niej tego dnia. To czas na odpoczynek. Każdy z nas ma swoje ulubione formy relaksu – dla jednych to po prostu zabawa ulubionymi zabawkami, innych muzyka, malowanie, ćwiczenia fizyczne, oglądanie filmów czy granie w gry. Niech to będzie spędzanie czasu w taki sposób, który jest dla dziecka regenerujący i który lubi. Zadbajmy także o higienę snu dzieci – stała pora snu zapewniająca dobowy rytm i zrezygnowanie z używania elektroniki na minimum 2 godziny przed snem, której światło działa pobudzająco, a mnogość barw, postaci i często głośna muzyka w grach czy filmach sprawia, że dzieci są przebodźcowane i trudno im się wyciszyć do snu. Dane kontaktowe al. Królewska 3 24-100 Puławy NIP 716-229-41-36 Regon 431029926 tel/fax (81) 888-04-92 e-mail: centrum@ Godziny pracy PCPR: poniedziałek 8:00 16:00 wtorek piątek 7:00 15:00 Szkolenie ma na celu wesprzeć umiejętności uczestników w zakresie formułowania i realizowania planów pomocy dziecku, aby mogli oni efektywnie korzystać z nich w procesie terapii i wychowania dziecka umieszczonego w pieczy. Doświadczenie pokazuje, że w niedostateczny sposób wykorzystywany jest plan pomocy dziecku jako narzędzie wspierające proces planowania oddziaływań terapeutycznych zespołu wychowawczego w placówce lub jako plan działań rodziny zastępczej współpracującej w innymi specjalistami i terapeutami. Szkolenia zogniskowane jest wokół dwóch umiejętności: pierwsza to umiejętność diagnozowania przyczyn dysfunkcji u dziecka i określania realnych celów w planie pomocy. Druga to umiejętność dokumentowania planu pracy na rzecz dziecka w czytelny sposób dla osób wspierających wychowanka. Adresaci szkolenia: Koordynatorzy pieczy zastępczej, rodzice zastępczy, wychowawcy placówek opiekuńczo-wychowawczych, asystenci rodzinni. Szkolenia odbywają się w godzinach: online Tematyka szkolenia: Plan pomocy dziecku jako narzędzie efektywnego wsparcia dziecka i osób, które mają wpływ na rozwój tego dziecka. Pogłębiona diagnoza trudnej sytuacji dziecka. Zasoby własne i środowiska; ograniczenia, przeszkody i możliwe problemy – analiza SWOT. Wyznaczenie adekwatnych celów. Plan działania i jego aktualizacja. Współpraca z instytucjami i osobami mającymi wpływ na dziecko. Ocena realizacji Planu Pomocy Dziecku. Efekty szkolenia: Osoby poznają jak efektywnie korzystać z narzędzia jakim jest „Plan Pomocy Dziecku”. Będą potrafili stawiać pogłębioną diagnozę sytuacji dziecka, wyznaczyć właściwe cele i stworzyć realny plan działania. Zdobędą też umiejętność motywacji i nawiązywania współpracy z osobami i instytucjami, mającymi realny wpływ na dziecko. Forma zajęć: Ogólną wytyczną prowadzenia zajęć będzie kooperatywne uczenie się przy wykorzystaniu metod warsztatowych. Części zajęć będzie prowadzona w formie wykładu przeplatanego dyskusją. Do wiodących metod pracy będą należeć metody aktywizujące, przede wszystkim: studium przypadku, ćwiczenia, dyskusja oraz praca w małych grupach. Cena: 250,00 złotych brutto Zgłoszenia prosimy przesyłać na wypełnionym formularzu, który znajduje się w załączeniu na adres mailowy praxe@ Decyduje kolejność zgłoszeń. Istnieje możliwość zorganizowania szkolenia na zamówienie ośrodka. Kontakt 604589592 Prowadzący szkolenie: superwizor, psycholog, coach, nauczyciel, doradca zawodowy. Specjalizujący się w aktywizacji społeczno-zawodowej młodych osób zagrożonych wykluczeniem społecznym. Duże doświadczenie w prowadzeniu szkoleń z zakresu: team-buildingu, motywacji, wyznaczania celów życiowych, komunikacji interpersonalnej, asertywności, zarządzania czasem, zarządzania stresem, zarządzania emocjami, redukcji agresji, psychologii reklamy i biznesu, szkoleń doradczo-zawodowych. Prowadzenie terapii DDA, uzależnień od alkoholu, innych substancji psychoaktywnych, Internetu, zaburzeń seksualnych, zaburzeń odżywiania się, terapii rodzinnych. Niedawno napisałam dla Was artykuł o planie dnia z dzieckiem, ale był skierowany raczej do rodziców niepracujących, pozostających w domu i poświęcających dziecku cały swój czas. Dziś chcę zaprosić do czytania osoby, które nie mają takiego komfortu, lub z własnego wyboru wolą iść do pracy, a maluszka posłać do żłobka lub przedszkola. Przedstawię Wam tutaj dwie propozycje planu dnia, dla rodziców pracujących w domu i dla rodziców pracujących poza domem. Tutaj sytuacja ma się nieco trudniej niż w przypadku rodziców pracujących poza domem, bo cały plan dnia musimy dostosować zarówno do potrzeb dziecka, jak i na potrzeby swojej pracy, tak by ani jedno ani drugie nie ucierpiało. Musimy zapewnić dziecku odpowiedni poziom aktywności, zajęć w ciągu dnia i jednocześnie znaleźć sobie miejsce, w którym nic nie będzie zakłócało naszej pracy. Zadanie jest niezwykle trudne, ale do zrobienia. Choć ja pracuję mniej, to przygotowałam plany dnia dla 8-godzinnego dnia pracy. Plan dnia dla pracujących w domu – z dzieckiem Jeśli chodzi o posiłki na cały dzień (II śniadania, podwieczorki i obiad) – warto przygotować je sobie wieczorem na następny dzień, żeby nie tracić czasu. 7:00 – Pobudka i wspólna toaleta, doskonalenie czynności samoobsługowych u dziecka (samodzielne ubieranie się, mycie rączek i buzi, ząbków – choć pamiętajmy, że tutaj bardzo długo dziecko wymaga pomocy rodziców, bo jego dłonie nie są przez długi czas gotowe by zrobić do dokładnie. Jeśli chcemy uniknąć próchnicy pomagajmy w tym dziecku, nawet jeśli protestuje). 7:30 – Wspólne przygotowanie śniadania i śniadanie. 8:00 – My zasiadamy do pracy, a dziecku w tym czasie organizujemy jakieś zajęcie. Będzie musiało z większością poradzić sobie samo, więc pamiętajmy, żeby było dostosowane do malucha. Możemy poprosić o pokolorowanie obrazka, zorganizować dziecku wyklejankę, wspólnie liczyć, jeśli to nie przeszkadza nam w skupieniu i naszej pracy, możemy skorzystać z programu np. na youtube z ćwiczeniami lub tańcami i zachęcić je do zabawy. Możemy włączyć jakiś edukacyjny filmik. Wszystko zależy od Waszej twórczej inwencji. 8:30 – Samodzielna zabawa dziecka (nie zajęcia, nic zorganizowanego – dziecko bawi się samo swoimi zabawkami, albo w coś co tam samodzielnie wymyśli). 9:00 – Przygotowanie do II śniadania, mycie rączek. 9:30 – II śniadanie. 10:00 – Kolejne zajęcie dla dziecka zorganizowane przez nas. 10:30 – Samodzielna zabawa dziecka. 11:30 – Przygotowanie do odpoczynku, pościelenie łóżeczka, przebieranie się w ewentualną piżamkę (chyba, że kładziecie dziecko w dzień w ubranku). 12:00 – Drzemka/relaksacja/odpoczynek. 14:00 – Pobudka i ścielenie łóżka, przebieranie, doskonalenie czynności samoobsługowych. 14:30 – Przygotowanie do obiadu, mycie rączek, czynności samoobsługowe. 15:00 – Obiad. 15:30 – Zorganizowane przez nas zajęcia dla dziecka. 16:00 – Samodzielna zabawa dziecka. 16:30 – Zamknięcie naszej pracy i wspólny czas z dzieckiem. Czas na spacer, czas na gry, układanie puzzli, rozmowy, wspólne wygłupy, oglądanie filmu, wspólne zabawy rozwijające dziecko. Co tylko chcecie i lubicie razem robić. Ten czas jest bardzo ważny. Jednak przez 8 godzin nie byliśmy na każde zawołanie naszych dzieci, nie mogliśmy poświęcić im w pełni uwagi. Oczywiście nie jest tak, że przez cały dzień nie reagujemy i nie zwracamy uwagi na dziecko. REAGUJEMY ZAWSZE! Dlatego też nasza praca nieraz będzie trwała więcej niż 8 godzin. Polecam Wam jednak wprowadzić rytuał zamykania pracy. Ja zawsze wtedy zamykam komputer, odkładam, już do niego nie zaglądam, idę sobie zrobić kawę i wiem, że na dziś to już koniec mojej pracy. Później mam czas dla dziecka. Niby taka mała rzecz, ale bardzo pomaga wyłączyć się z myślenia o pracy po pracy. Kiedy z dziewczynami pracowałyśmy w biurze to po pracy zawsze też zamykałyśmy kompy i zaraz szłyśmy do kuchni myć kubki. To też był nasz mały rytuał zamknięcia pracy. 17:30 – Wspólny podwieczorek, szykowanie posiłków na następny dzień. 18:00 – Czas na jakieś zakazane w ciągu dnia rozrywki, np. bajkę. 18:30 – Kąpiel dziecka. 19:00 – Kolacja. 19:30 – Wasz wspólny czas przed snem, czytanie bajek, śpiewanie kołysanek, rozmowy przed snem. 20:00 – Sen dziecka i czas dla Ciebie. 22:00 – Sen. Oczywiście to przykładowy plan, do modyfikacji wg własnych potrzeb, chęci i możliwości. Wiadomo, że nie u każdego się sprawdzi, bo każdy ma inny tryb życia i preferuje różne aktywności. Praca w domu nie zawsze trwa też 8 godzin, a czasem 10 czy 12. Ja od jakiegoś czasu pracuję w domu, kilka lat temu też tak pracowałam i mimo, że bardzo staramy się trzymać planu dnia to bywa z tym różnie. Plan dnia dla pracujących poza domem Tutaj sprawa jest o wiele prostsza, bo dziecko zawozimy do przedszkola i zostawiamy je tam na całe 8 godzin naszej pracy, możemy w pełni oddać się zadaniom w pracy. Ale może to wyglądać mniej więcej tak: 6:00 – Pobudka, doskonalenie czynności samoobsługowych dziecka i wspólne śniadanie, lub chociaż kubek ciepłego kakao. 6:40 – Zawozimy dziecko do przedszkola. 7:00 – Dojazd do pracy. 7:30 lub 8:00 (zależy jak zaczynacie pracę) – PRACA. 15:30 lub 16:00 – Koniec pracy. 16:00 lub 16:30 – Odbieramy dziecko z przedszkola. 16:30 lub 17:00 – Doskonalenie czynności samoobsługowych u dziecka po przyjściu do domu, samodzielne rozbieranie się, mycie rączek, buzi. 17:00 lub 17:30 – Wspólny podwieczoerek lub obiadokolacja w zależności od tego co preferujecie. 17:30 lub 18:00 – Wspólny czas z dzieckiem. Spędzacie go tak jak lubicie, byle razem. 19:00 – Kolacja. 19:30 – Kąpiel. 20:00 – Wspólny czas z dzieckiem przed snem. Czytanie bajek, rozmowy, śpiewanie kołysanek. 20:30 – Sen dziecka i czas dla Was. 22:00 – Sen. Obie sytuacje nie są łatwe dla rodziców, ani dla dzieci. W pierwszej bardzo trudno pogodzić pracę z oczekiwaniami i potrzebami dziecka, a w drugiej z potrzebami emocjonalnymi zarówno naszymi, jak i dziecka – może pojawić się poczucie winy, że poświęcamy dziecku za mało czasu. Jednak warto wykorzystać do tego każdą możliwą chwilę, a tego czasu nigdy nie będzie zbyt mało. Zadbajmy raczej o jego jakość a nie tylko ilość. rozumiem. kasia:należy napisać plan pomocy dziecku w zakresie 5 sfer - wymóg ustawowy. I jak to robicie ? piszecie nagłowek i dalej dzialania, do kazdej z sfer jakas tresc ? Analiza obszarów to nie kierunki albo płaszczyzny dzialań, choc moga być. To co jest powyzej, tzn te 5 punktow, to nie sfery narzucone przez ministra, ale obszary które trzeba poddać analizie opracowujac plan pracy , pomocy dziecku. Innymi slowy, zeby coś zaplanować, trzeba zwrucic sie ku genezie problemu i pozyskac wiedze ,tak jak te punkty wskazuja o tym dziecku, co sie z nim dzialo, jakie ono jest. Części informacji znajuje sie w dokumentacji która przychodzi z dzieckiem do placowki, Obok diagnozy jest ona podstawa do opracowania plany, niemniej jednak ustawodawca nakazuje informacje zawarte w tej dokumentacji poddac analizie. To sa dokumenty ktore z dzieckiem powinny przyjsc: 1) odpis aktu urodzenia dziecka, a w przypadku sierot lub półsierot również odpis aktu zgonu zmarłego rodzica; 2) orzeczenie sądu o umieszczeniu dziecka w placówce albo wniosek rodziców, dziecka lub osoby trzeciej o umieszczenie dziecka w placówce; 3) dokumentację o stanie zdrowia dziecka, w tym kartę szczepień; 4) dokumenty szkolne, w szczególności świadectwa szkolne; 5) informację o prowadzonej pracy z rodziną dziecka i jej rezultatach. Problem jest wówczas kiedy tych dokumentów nie ma , lub informacje w nich zawarte, potrzebne do analizy sa niepelne? Zrobiłem kiedyś scan strony z Problemów opiekuńczo wychowawczych o diagnozach w POW. Wprawdzie chodziło o oczekiwanie ze diagnozę taka robi wychowawca, ale warto zwrócić uwagę na inne stwierdzenia tego artykułu, który mnie akurat do reelekcji skłonił Cyt : Wychowawca nie jest od stawiania diagnoz. [....] Nie wolno rozpraszać uwagi wychowawcy tym bardziej że nie ma on naradzi diagnostycznych, a wiele placówek znajduje się w miejscowościach pozbawionych ośrodków mogących służyć pomocą w tym zakresie. Warto pamiętać i o tym, że niepowodzenia w udzielaniu pomocy w dużej mierze są spowodowane amatorszczyzną diagnostyczną, w której na podstawie nie zweryfikowanych wywiadów, subiektywnych i cząstkowych obserwacji stawia się diagnozy ważące i ciążące na życiu podopiecznych. Szkoda, wielka szkoda , ze ministry nie opracowały przepisow odnosnie pracy z dzieckiem prościej, czytelniej. Wbrew pozorom, nie mam z planami problemów, pisze jak trzeba, wykładniowo poprawnie, ...prywatnie jednak mam do tego krytyczny stosunek

modyfikacja planu pomocy dziecku w domu dziecka